Aktualności

Przepis art. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w czterech punktach wymienia podstawowe kwestie, które obejmuje Ordynacja podatkowa. Osią zawartej w niej regulacji są ogólne zagadnienia materialnego prawa podatkowego, ujęte w ramach zobowiązań podatkowych, o których mowa w pkt 1, oraz przepisy służące realizacji prawa materialnego. 

Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych została wprowadzona przez ustawodawcę do polskiego systemu prawnego już prawie 27 lat temu, pomimo tego wciąż jej wykładnia i interpretacja może nastręczać zarówno podatnikom, jak również organom podatkowym wiele problemów, które dotyczą w szczególności określania tego co stanowi przedmiot opodatkowania (np. orzecznictwo dotyczące klasyfikacji danego obiektu do kategorii budowli), czy też tego jak należy interpretować katalog zwolnień z podatku od nieruchomości.

Podatek od nieruchomości jest jedną z najstarszych znanych człowiekowi form opodatkowania, stosowanych już w Starożytności. W starożytnej Grecji nazywano go enktetikonem – w Atenach za zakup nieruchomości pobierano opłatę rejestracyjną w wysokości 1% od ceny sprzedaży.

Ustawa z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, podobnie jak ustawa z dnia  11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jest podatkiem pośrednim. Podatki pośrednie, stosownie do zapisów traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, są zharmonizowane na poziomie Unii Europejskiej.

Wywóz poza Unię Europejską rodzi nie tylko obowiązek odpowiedniego udokumentowania, czy  określenie właściwego momentu podatkowego, to również niejednokrotnie analiza warunków dostawy, czasami obowiązek opodatkowania dostawy zgodnie ze stawkami krajowym.

Od 1.01.2017 r. przyjęto, za rekomendacjami BEPS, koncepcję trójstopniowej dokumentacji podatkowej, która obejmuje: dokumentację lokalną (local file), dokumentację grupową (master file) oraz raportowanie wg krajów (country-by-country report). Zakres obowiązku sprawozdawczego jest związany z rozmiarem prowadzonej działalności gospodarczej określanej na podstawie wartości przychodów lub kosztów.

Ustalając wynagrodzenie dla wewnątrzgrupowych usług o niskiej wartości dodanej warto sięgnąć do regulacji krajowych i międzynarodowych. Pozwoli to zidentyfikować świadczenia i ustalić cenę, której fiskus nie zakwestionuje.