Orzecznictwo nie akceptuje nowej praktyki Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, która polega na anonimizowaniu danych w interpretacjach indywidualnych. Dał temu wyraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. akt I SA/Po 46/23. Sąd podzielił argumentację spółki zastępowanej procesowo przez doradcę podatkowego Marcina Bodzionego, eksperta PKF Tax&Legal Chamera Orczykowski Sp. k. w obszarze postępowań podatkowych i sporów z administracją skarbową. Stanowisko zaprezentowane w toku sprawy zmierzało do udowodnienia, że nowe podejście do anonimizacji danych w interpretacjach indywidualnych nie ma oparcia w przepisach i narusza interes prawny wnioskodawcy.

O nowej praktyce organu interpretacyjnego pisaliśmy na początku roku. Dla przypomnienia, polega ona na tym, że przed wysłaniem interpretacji indywidualnej wnioskodawcy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej modyfikuje pewne elementy stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, które są przedmiotem interpretacji. Modyfikacje dotyczą danych identyfikujących wnioskodawcę i inne podmioty wskazane we wniosku, a w szczególności obejmują imiona, nazwiska, nazwy i adresy. Organ interpretacyjny konsekwentnie tłumaczy, że opisane wyżej działanie to tylko anonimizacja, która wynika z troski o wnioskodawcę i inne osoby wymienione we wniosku. Krajowa Informacja Skarbowa twierdzi, że obawia się, iż interpretacja indywidualna może trafić do innych podmiotów niż wnioskodawca, przez co uzyskają one dostęp do danych, w oparciu o które będą w stanie zidentyfikować wnioskodawcę i inne kwestie omówione w interpretacji.

„Jestem zdania, że anonimizowanie interpretacji wprowadza wiele wątpliwości do i tak już zawiłej praktyki wydawania interpretacji indywidualnych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Podatnik, który otrzymał interpretację, w której zamiast jego nazwy funkcjonuje oznaczenie XYZ lub ABC, może mieć uzasadnione wątpliwości co do tego, czy ta interpretacja rzeczywiście dotyczy jego, a nie jakiegoś innego podatnika. To przekłada się choćby na niepewność co do fundamentalnej dla interpretacji kwestii, a więc jej mocy ochronnej. Cieszę się, że Sąd podzielił nasze stanowisko i mam nadzieję, że powołany wyżej wyrok natchnie Krajową Informację Skarbową do refleksji. Sukces cieszy tym bardziej, że uzyskany przez nas dla klienta wyrok to jedno z pierwszych, o ile nie pierwsze orzeczenie w tej kwestii” – komentuje rozstrzygnięcie WSA w Poznaniu doradca podatkowy Marcin Bodziony, autor argumentacji i koncepcji podważenia anonimizacyjnej praktyki Dyrektora KIS.

Szerzej na temat wątpliwości, jakie generuje powołane wyżej podejście Krajowej Informacji Skarbowej można przeczytać tutaj: https://www.pkfpolska.pl/anonimizacja-czyli-nowa-praktyka-krajowej-informacji-skarbowej-5471

Sąd w uzasadnieniu wspomnianego wcześniej rozstrzygnięcia zważył natomiast, że: „Organ wydając zaskarżoną interpretację naruszył również wskazane przez skarżącą przepisy art. 14c § 1 i 2 w zw. z art. 14k § 1 i § 3 oraz art. 121 O.p. w zw. z art. 14 h O.p.

Zgodnie z art. 14c § 1 O.p. interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (por. art. 14 c § 2 O.p.).

Stosownie do art. 14h O.p. w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2 i 4, art. 170, art. 171, art. 208, art. 213 w zakresie uzupełniania lub sprostowania co do skargi do sądu administracyjnego, art. 214, art. 215 § 1 i 3 oraz przepisy rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 10, 14, 16 i 23 działu IV. Art. 120 § 1 O.p. stanowi, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa, art. 121 § 1 O.p., że postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Art. 14k § 1 i § 3 O.p. dotyczy kwestii zastosowania przez wnioskodawcę do interpretacji podatkowej. Zauważyć bowiem należy, że w zaskarżonej interpretacji organ podatkowy pominął dane identyfikujące, t.j. nazwy podmiotów, t.j. nazwy skarżącej, jak i nazwy jej kontrahenta, oraz nazwy miast i ulic. Jak słusznie wskazała strona skarżąca interpretacja nie zawiera wyczerpującego opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy. Organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji zanonimizował dane skarżącej i jej kontrahenta oraz nazwy miast i ulic, jednakże nie wyjaśnił dlaczego. Zauważyć należy, że w interpretacji powinny być zawarte wszystkie dane, które podano we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji.

Zgodnie z art. 14i § 3 O.p. interpretacja indywidulana, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, jest niezwłocznie zamieszczana w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Z treści tego przepisu wynika zatem, że dopiero po zanonimizowaniu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, interpretacja jest zamieszczana w Biuletynie Informacji Publicznej. Przepis ten nie stanowi, że w interpretacji należy zanonimizować dane identyfikujące wnioskodawcę oraz innych podmiotów w skazanych w treści interpretacji”. Pełna treść uzasadnienia omawianego wyroku jest dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod linkiem: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/77CF929004

***

Mając na uwadze powołane wyżej orzeczenie oraz naszą wcześniejszą publikację zachęcamy Państwa do weryfikacji otrzymanych interpretacji indywidualnych z perspektywy tego, czy dokonana przez organ anonimizacja nie doprowadziła do sytuacji, w której moc ochronna interpretacji może być później skutecznie podważona w toku kontroli lub postępowania podatkowego. Podatnik, który oceni, że w jego sytuacji doszło do naruszenia prawa, ma naszym zdaniem przynajmniej dwa kierunki zakwestionowania nowej praktyki Krajowej Informacji Skarbowej. Uważamy, że realizacja każdego z tych kierunków wymaga fachowej argumentacji i zastępstwa procesowego doświadczonego pełnomocnika.